"Seks, lecznicze, rock&roll" to pierwszy epizod musicalu i zarazem pierwszego pełnometrażowego filmu Anatoija Biełowa, ukraińskiego artysty-malarza, rysownika, pisarza, muzyka i reżysera.
Film jest opowieścią o miłosnym trójkącie, który powstaje między parą młodych ukraińskich hipsterów, a niewiele starszym od nich cudzoziemcem - artystą, który przyjechał na rezydencję do Kijowa, żeby zrealizować projekt pt. Szczęście, poświęcony badaniu, czym jest szczęście dla mieszkańców Ukrainy, co ono dla nich znaczy i w jaki sposób starają się je osiągać. Miłosny układ przeradza się w zamkniętą grupę przyjaciół – badaczy, którzy wspierają się wzajemnie w poszukiwaniach, podczas których spotykają różne osoby, z którymi dzielą swoje koncepcje szczęścia, poddają badaniu swoją seksualność i przekraczają różnego rodzaju, kulturowe i społeczne tabu.
Praca Anatolija Biełowa jest, przede wszystkim, opowieścią o miłości, związanych z nią niepowodzeniach i błędach, w poetycki sposób, z wielką wrażliwością emocjonalną i świadomością polityczną wyrażający ukraińską kulturę LGBT.
Tytuł filmu nawiązuje do piosenki "Sex & Drugs & Rock & Roll" Iana Drury'ego wydanej w 1977 roku u szczytu popularności punk rocka w Wielkiej Brytanii. W oryginalnym tytule filmu "Секс, лікувальне, рок-н-ролл" nie występuje jednak wyrażenie "лікувальне средство / средствa", które mogłoby być tłumaczeniem na język ukraiński słowa "drug / drugs", lecz sam przymiotnik "лікувальне". W tytule zatem, zgodnie z zamierzeniem autora filmu, pojawia się błąd, który jest, jak wyjaśnił artysta, jednym z symboli ogólnego przesłania i ogólnej idei filmu, symbolem ludzkiego prawa do pomyłki. W celu przeniesienia błędu w tłumaczeniu na język polski użyty został przymiotnik "lecznicze", część wyrażenia "środki / substancje lecznicze", które może oznaczać lekarstwo.
Anatolij Biełow (ur. 1977) – mieszka i pracuje w Kijowie. Ukończył Szkołę Artystyczną im. Tarasa Szewczenki jak również Narodowy Uniwersytet Techniczny Ukrainy (Kijowski Instytut Politechniczny) w Kijowie. Jest członkiem grupy artystycznej R.E.P. Jego najbardziej znane prace to: "Najbardziej pornograficzna książka świata" (2008), "Najbardziej pornograficzna książka świata II" (2012), manifest "Supersztuka Tolika"; prace w przestrzeni publicznej: "Po (ile) moralność?", "Moje porno – moje prawo!", "Homofobia dziś – ludobójstwo jutro!". Najważniejsze wystawy, w których artysta brał udział w ostatnich latach to: "If" (Muzeum Sztuki Współczesnej, Perm, Rosja, 2010), "Podróż na Wschód" (Galeria Arsenał, Białystok, oraz Mystetskyi Arsenal, Kijów, 2011), "Ukrainian Body" (Centrum Badań nad Kulturą Wizualną, Kijów, 2012), "Ukrainan News" (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2013).
